Na današnji dan, 08. decembra 2000. godine, u Beogradu je preminuo jedan od najpoznatijih srpskih slikara, Milić Stanković, „Slikar neba i zemlje“ – Milić od Mačve.
Rođen je uoči Svete Petke 1934. godine, u ataru mačvanskog sela Belotić, od oca Radovana i majke Desanke. Osnovnu školu Milić je učio u rodnom selu, školovanje nastavio u Šabačkoj gimnaziji, gde su u likovnoj sekciji nastala njegova prva izložena dela. Po završenoj velikoj maturi, Milić Stanković upisuje Vojnu akademiju, ali se u poslednjem trenutku prebacuje na Arhitekturu. Godine 1954. Milić upisuje Likovnu akademiju, gde je studirao u klasi profesora Koste Hakmana, a posle njegove smrti, kod Cuce Sokić.
Prvu samostalnu izložbu imao je od 1. do 10. septembra 1959. godine, u Galeriji Grafičkog kolektiva u Beogradu. Na Uskrs 1960. godine, u dvorištu roditeljske kuće u Belotiću, priredio je neobičnu izložbu svojih radova. Slike su kačene po stablima drveća, na tarabi i po zidovima dvorišnih zgrada. Iste godine, u proleće, napisao je, i bogato ilustrovao „Hroniku Belotića“. Bio je veoma plodan umetnik, njegova posvećenost je rezultirala sa preko 500 izložbi, u zemlji i inostranstvu. Njegova platna nalaze se u brojnim privatnim kolekcijama širom sveta.
U svom rodnom Belotiću, 1967.godine, osnovao je Mačvansku slikarsku i pesničku školu u kojoj je, mahom, okupljao umetnike nadrealističke orijentacije, kojoj je i sam pripadao. Bio je idejni vođa brojnih mačvanskih slikara, među kojima su Dragan Martinović, Radovan Mirazović, Slobodan Topalović…
Sagradio je tri oaze umetnosti, Kulu na Zlatiboru, Kulu na sedam vetrova, na beogradskoj Zvezdari i Radovan kulu u Belotiću, gde se svake godine uoči Petrovdana, u čast Milićevu, organizuje manifestacija „Mačvanska lila“. Kulturno-umetničko društvo u Belotiću nosi ime “Milić od Mačve”.
Svoja dela je stvarao veoma brzo. Zabeleženo je da je, do februara 2000. godine, sačinio oko 7.500 slika, preko 13.000 grafika i na stotine ikona, fresaka i “drugog moleraja”. Na njegovim slikama stalni motiv je bila Mačva, koju je proslavio. U decembru iste godine se, kako je verovao, privremeno preselio na drugi svet. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.
